معنویت یعنی چیزی در مقابل ظواهر و مادیات

از زبان معمار : بیشتر کارهایی که میکنم گاه  آگاهانه و گاه ناخودآگاه به تصویر کشنده ذهنیت من و شرایط فکری من در  آن دوران است . موضوعی که در این دوران بیشتر بهش پرداختم موضوع “خود“ ورای جسم و ابعاد جسمانیست هر آن چیزی که معنا داشته باشد و مادی نباشد. نگرشی به عالم و آدم که جنبه شادی و امید بدهد.

اینکه چطور این مفهوم را در قالب کالبد بیان کردم در واقع جدایی از زمین و بعد جسمانی به سمت آسمان در حالی که بخشی از آن کشش و جاذبه هنوز هست که مانع از رهایی شده. دقیقا همان لحظه بینابین، آن کنش و واکنش. ان کش آمدن و پاره نشدن مثل پرنده ای که بسته شده اما بال میزند برای پرواز و رهایی .

در این فرم مفاهیم دیگه ای هم اهمیت دارد و مستتر شده از جمله گذشته معماری ایران که به صورت نمادین در فرم پیاده شده است. زیرا همیشه دغدغه ام این بوده که ارزش های گذشته را  چه به صورت نمادین چه در تولید فضا ادامه دهم. در این فرم دو عنصر اصلی معماری ایرانی که طاق های مازه دار و تیزه دار که اولی بیضی شکل و دومی شکسته هست و عنصر اصلی سازه ای و فرمی در معماری ایرانیست باهم تلفیق شدند. هم در ظاهر پیداست و هم اتفاقا نقش سازه ای  برای انتقال نیرو ها ایفا کرده. قوطی های تشکیل دهنده این فرم همه یک اندازه هستند برای مدولار بودن فرم  و بخاطر اینکه اجزای تشکیل دهنده طاق در قدیم آجر بود این آجر بصورت نمادین تبدیل به این قوطی ها شده است هم از نظر نمادین و هم از نظر متریال فلز که نمادیست از دنیای مدرن. مفهوم دیگر این است که فرم و کالبد را از بیرون میشه دید و هنگامی که درست در زیر فرم حضور پیدا میکنیم آسمان را میبینیم.

این فرم از 225 قوطی با ابعاد 30 در 30 در 100 سانتیمتر شکل گرفته و ابعاد کلی آن 4.5 در 4.5 در 6 متر می باشد