ضرورت‌های معماری به روایت برگزیده جایزه میس ون دروهه 2015

فابریزیو باروزی برگزیده جایزه  میس ون دروهه , 2015 از تلاش برای ˝طراحی ضرورت‌ها در معماری˝ می‌گوید.

به گزارش سرویس معماری هنر آنلاین , آتلیه اسپانیایی "باروزی/ ویگا" تأسیس ٢٠٠٤ با ایده‌های هوشمندانه و راه حل‌های خردمندانه‌ بومی گرا و منحصر بفرد در طرح‌هایش در دنیا شناخته شده است. نمونه آن پروژه فیلارمونیک‌هال اِسشژین است كه برنده جایزه "میس وندروهه" شده است. در مصاحبه ارائه شده توسط آرک دیلی كه برگرفته از گفتگوی چاپ شده در مجله "ایندین اركیتك" و "بیلدر" است، فابریزیو باروزی در مورد برنده شدن پروژه فیلارمونیک‌هال اِسشژین ، ارتباط بین مطالعات و طراحی این گروه و چگونگی اجتناب از عام‌گرایی در سخن می‌گوید. سرفصل‌هایی از اظهارات او در این مصاحبه را در سطرهای بعد می‌خوانید.

کانسپت های طراحی‌های باروزی/ ویگا

ماهمیشه تلاش بر "طراحی ضرورت‌ها در معماری" داریم. این نوع طراحی برای ما، معماری عمومی محسوب می‌شود. معماری ای كه تغییرات مثبتی را در جامعه ای امروزی ایجاد کرده و از بستری بدون زمختی و با شاخص گرایی نسبت به محیطش حاصل می‌شود. ما معتقدیم كه در چنین معماری ای می‌توان کاراکترهای هر سایت و دامنه ای از ایده‌های موجود در جهان را نتیجه گرفت. خاص گرایی راهی برای خروج از عام گرایی است و این عام گرایی ازنظر ما یونیفرم ثابتی دارد که افكارمعمارانه امروزی را به ركود می‌رساند. یافتن" خاص" در معماری به معنای احیای مشخصه‌ی منحصربفرد بودن یك چیز، برای بازیابی و نگهداری از فرهنگ هر مكان است. این كلیدی است برای اتصال آنچه بعنوان رویكرد مستقل (خلاصه ای از ایده‌ی پشت هر طرح و پروژه) و احتمالات و واقعیت ملموس و حقیقی از یك مكان آغاز می‌شود .برای دستیابی به این امر، ازهمان پروژه‌های اولیه، ایده‌ی "خاص بودن"، موضوع اصلی پروژه‌های ما بوده است. ما خاص گرایی را بعنوان جز جدایی ناپذیری تعریف می‌کنیم كه بین معماری و محیط ارتباط برقرار می‌کند.

پروژه‌های باروزی/ ویگا

شاید موزه كانتونال فاین آرت در لایوسان پیچیده‌ترین پروژه ای باشد كه ما انجام داده‌ایم چون تركیبی از موضوعات جامعه، شهر و فرهنگ بود. همه آن‌ها در مقیاس كلان بودند. هرچند کار بروی این پروژه سختی‌های خود را داشت اما كار كردن بروی پروژه ای كه آیتم‌های مختلفی دارد برای ما بسیار مهیج بود. ما باید مدام تلاش به الزام گرایی هر موقعیت می‌کردیم، چون هر موضوع كوچكی كه در هر پروژه دیگری شاید تاثیرگذار نبود؛ در این پزوژه بدلیل مقیاس و تعدد انسان‌هایی كه در آن دخیل بودند؛ خود را بشدت نشان می‌داد. مطمئناً پروژه‌های کوچک‌تر از این پروژه شامل پیچیدگی خاصی بوده‌اند اما این قبیل پروژه‌ها راه‌های هوشمندانه ای را می‌طلبند. وقتی در مورد افكار و بازتاب و ایده‌ها صحبت می‌کنیم دیگر برای ما پروژه، كوچك تعریف نمی‌شود.

موزه كانتونال فاین آرت در لایوسان

 فیلارمونیک‌ هال اِسشژین برنده جایزه میس اواردز ٢٠١٥

این ساختمان در یک سایت تاریخی در كنزرتائوس که در طی جنگ جهانی دوم ویران شده بود، واقع شده است. این ساختمان سالن سمفونی ١٠٠٠ تماشاچی ، سالن ٢٠٠ نفره برای موسیقی ، فضای چند منظوره برای نمایشگاه و كنفرانس و یك مركز اجتماعات برای مناسبات مختلف را درخود جای داده است. تركیب بندی پلان با یك حلقه محیطی تعریف می‌شود كه اكثر فضاهای خدماتی را در خود جای داده است. از طرفی این عنصر ، وید بزرگی را ایجاد كرده كه سالن سمفونی و سالن اصلی هم در آن جای گرفته، از طرفی دیگر، این ساختمان و محیط اطرافش را بهم ربط می‌دهد. مدول های ریتم دار و ادامه دار سقف، بیانگر عنصر دیگری است كه اجازه ادغام این ساختمان جدید را با بستر شهرسازی شهر داده است. از نظر متریال، سعی شده كه از متریالی استفاده شود كه ساختمان سبك بنظر برسد. به همین منظور از نمای شیشه ای استفاده شد كه داخل ساختمان مشخص باشد و براساس نوع عملكردش دریافت بصری متفاوتی را ارائه دهد. فضای خارجی ساده و تركیب بندی ساده‌ فضاهای حركتی داخلی در تضاد با سالن اصلی است. دكوراسیون این ساختمان مطابق با سالن‌های كنسرت كلاسیك سنتی اروپای مركزی، كاربردی و تزیینی می‌شوند.

فیلارمونیک‌ هال اِسشژین برنده جایزه میس اواردز ٢٠١٥