شیگرو بان ، معماران حاضر در دوسالانه ونیز 2016

پانزدهمین دوسالانه معماری ونیز با حضور تعداد قابل توجهی از معماران شناخته شده جهان در راه است. طی گزارش‌هایی به دنیای فکری این هنرمندان نزدیک‌تر می‌شویم.

 

88 معمار شناخته شده جهان امسال در بی‌نال معماری ونیز حضور دارند. این خبری است که به تازگی از سوی مدیر دوسالانه اعلام شده است. در میان این اسامی تعدادی از برندگان جایزه پریتزکر که به نوبل معماری هم شهرت دارد، دیده می‌شود. بر این اساس طی سلسله گزارش‌هایی قصد داریم با برجسته‌ترین این چهره‌ها بیشتر آشنا شویم؛ نه تنها در ارتباط با تفکر معماری آنان، که با علایق و دغدغه‌هایی که ممکن است به سادگی گویای دلمشغولی‌های روزانه این طراحان باشد. "شیگرو بان" اولین نفر از این فهرست است که از خلال مصاحبه‌هایی که با نشریات مختلف داشته سعی داریم به جهان ذهنی‌اش نقبی بزنیم.

شیگرو بان در سال 1957 در توکیو به دنیا آمد . در سال های 1977-1980 در مؤسسه معماری کالیفرنیای جنوبی به تحصیل پرداخت و بعد از آن ، از سال 1980 در مدرسه معماری اتحادیه کوپر ، تحصیلات خود را ادامه داد و در سال 1984 فارق التحصیل شد . کار خود را قبل از تأسیس شرکت خود در سال 1985 ، با معمار ژاپنی آرتا ایسوزاکی شروع کرد . شیگرو بان شهرت بین المللی خود را به سبب کار خود با کاغذ و مقوای بازیافتی مورد استفاده برای ساخت سازه های موقت برای قربانیان زلزله کوبه در سال 1995 به دست آورد . او در مدارس متعدد از جمله دانشگاه هنر tama ، دانشگاه ملی یوکوهاما ، دانشگاه nihon ، دانشگاه کلمبیا و keio تدریس کرده است . در زندگی کاری خود جوایز متعددی از جمله " بهترین معمار جوان سال" و در سال 1997 و همچنین جایزه معماری جهانی برای طراحی خود از غرفه ژاپن در سال 2001 و مدال توماس جفرسون در سال 2005 دریافت کرده است.

بهترین زمان روز برای شما چه موقع است؟

موقع شام ، این تنها زمان برای استراحت من هم هست.

این روزها به چه نوع موسیقی گوش می‌دهید ؟

جاز و موسیقی کلاسیک.

رادیو هم گوش می‌کنید ؟

بله

چه کتابی را  روی میز کنار تختخواب خود دارید و مطالعه می‌کنید ؟

انواع کتاب‌های تاریخی ژاپنی

مجلات معماری / طراحی هم می‌خوانید ؟

من آن‌ها را نمی‌خوانم ، فقط به عکس‌های آن‌ها نگاه می‌کنم و فکر نمی‌کنم دنبال کردن اخبار معماری زیاد مهم باشد.

اخبار را از چه منبعی به دست می‌آورید ؟

روزنامه .

چطور لباس‌هایی را  می‌پوشید؟

کراوات را دوست ندارم و ترجیح می‌دهم تنها از رنگ سیاه و سفید استفاده کنم .

حیوان خانگی دارید ؟

نه ، هرگز

زمانی که بچه بودید ، دوست داشتید  معمار شوید ؟

نه ، من می‌خواستم که یک نجار باشم .

در چه مکان‌هایی بر روی طرح‌ها و پروژه‌هایتان کار می‌کنید ؟

در هر زمان و مکانی ، می‌تواند در یک هواپیما ، قطار ، اتوبوس و یا حتی در تخت خودم باشد .

نقش خود را به عنوان یک معمار چگونه ارزیابی می‌کنید؟

من در دوران جوانی که دانشجو بودم کسی درباره انجام کار در مناطق محروم و مصیبت زده صحبت نمی‌کرد. از این جهت برای زمانی که معمار خواهم شد نا‌امید شده بودم. زیرا بیشتر ما به استخدام افراد ممتاز و کسانی که از قدرت و پول بیشتری برخوردار بودند در می‌آمدیم تا با تصورات پول و قدرت آن‌ها به معماری ماندگار دست یابیم. من بناهای ماندگار را دوست دارم، زیرا این گونه بنا‌ها می‌توانند در خود گنجینه‌های شگفت آوری ذخیره نمایند. من می‌دانم بسیاری از مردم درد و رنج‌هایی بعد از بلایای طبیعی خواهند داشت که دولت برای آن‌ها تجهیزات و امکانات کم و خانه‌های موقت فراهم می‌کند. من ایمان دارم که می‌توانم در بهبود این شرایط تاثیر گذار باشم.

چگونه ایده استفاده از مصالح در کار‌هایتان بوجود آمد؟

در واقع من دوست ندارم تحت تاثیر سبک‌های مختلف روزانه شوم. همیشه، در معماری، سبک‌های مختلفی وجود دارندکه بسیاری از آن‌ها محبوب می‌شوند اما من معمارانی مانند فری اوتو و باک می‌نستلر فولر را دوست دارم که سبک‌هایشان توسط خودشان ایجاد شده است. بنابراین هنگامی که من لوله‌های کاغذ و مقوا می‌ساختم، که خیلی محکم بودند، به این فکر افتادم که این می‌تواند یک ماده ساختمانی باشد. مردم معمولا به توسعه چیزهای جدید با تکنولوژی جدید فکر می‌کنند اما مواد خام و موجود در اطرافمان می‌توانند ما را به مفاهیم جدید رسانده و قادر به خلق یک عملکرد تازه در ساختمان نمایند. من فقط از مصالح موجود در اطرافمان در بخش‌هایی از ساختمان به عنوان سازه استفاده کرده‌ام.

آیا شما خواستار پروژه‌های داوطلبانه هستید یا پروژه‌های کمیسیونی؟

هیچ تفاوتی بین کارهای معمولی کمیسیون و یا پروژه‌های امدادرسانی که من انجام می‌دهم نیست. تنها تفاوتش این است که من مبلغی را می‌توانم پرداخت کنم یا نه! در واقع کسب و کار معقول بسیار دشوار‌تر است ومن برای پروژه‌های داوطلبانه و قت بیشتری صرف می‌کنم اما اولین آموزش و تجربه من در ساختمان‌های با هزینه بوده است. و همچنین شرکای من، پروژه‌هایم را با هم انجام می‌دهند پس من زمانم را به ساخت پروژه‌های داوطلبانه صرف می‌کنم، که نقش مهمی برای من معمار داشته است.

از تجربیات خود در زمان دانشجوییتان بگویید.

پس از پایان دبیرستانم به ایالات متحده مهاجرت کردم بدون اینکه قادر به تکلم زبان انگلیسی باشم. زمانی که من دبیرستان بودم دوست داشتم به کویر ایالات متحده سفر کنم. در سال ۱۹۷۵ یک مجله ژاپنی به نام آ+یو که مقالات ویژه‌ای در مورد جان هجوک و کویر ایالات متحده در آن نوشته شده بود باعث ایجاد انگیزه سفر به ایالات متحده در من گردید. کسی در مورد این کویر اطلاعاتی نداشت، طبیعتا این سفر خارجی برای یک دانشجو غیر قابل قبول بود. بنابراین در ابتدا تصمیم گرفتم در موسسه علمی - معماری در سواحل غرب کالیفرنیا ثبت نام کنم و بعد از آن به موسسه‌ای در شرق سواحل کالیفرنیا منتقل شدم. نتایج این تجربه‌ها برای من بسیار خوب و همراه با شانس زیاد بود، زیرا من تجربه آموزشی خاصی را با بهترین اساتید که بسیار قوی و سخت گیر بودند را داشتم.

چه چیزی الهام‌بخش شما در این زمینه بوده است؟

هر جا می‌رفتم چیزی که من را شگفت زده می‌کرده است، هنر و صنعت بومی بوده. صنایع دستی و مصالح بومی من را تحت تاثیر قرار داد تا به فکر این گونه طراحی‌ها باشم. هم اکنون من در فیلیپین بعد از زمین لرزه و گردباد‌ها کار می‌کنم. هنوز مردمانی در خانه‌های سنتی یا مصالح بامبو زندگی می‌کنند. بامبو برای سازه و نما کاربرد خوبی دارد اما مسلما استفاده از بامبو به سختی مورد تایید کمیته مقررات ساختمانی قرار می‌گیرد. اما هنوز هم بسیاری از بومیان، از تکنولوژی و فن آوری‌های بومی در فیلیپین استفاده می‌کنند بنابراین من سعی کردم به ترکیب لوله و کاغذ که بصورت محلی در دسترس هستند و با برگ‌های بامبو سرپناهی موقت برای قربانیان گردباد طراحی کنم.