جوایز:

رتبه دوم جایزه معمار استان قزوین در سال 1393

نیمه نهایی جایزه معمار در بخش آپارتمان های مسکونی در سال 1395

 

در این پست با ستاوین همراه باشید تا نگاهی به آپارتمان شماره 4 ، رتبه دوم جایزه معمار استان قزوین در سال 1393 و نیز منتخب مرحله نیمه نهایی جایزه معمار در بخش آپارتمان های مسکونی در سال 1395 در قزوین داشته باشیم ... به گفته معمار پروژه ، مرتضی علی نیا مقدم  ، جدار بیرونی بنا قسمتی از پروژه است که بیشترین ارتباط را با شهر برقرار کرده و مانند چشم پروژه عمل می کند .این در حالیست که در سالیان اخیر متاسفانه شاهد آن هستیم که نما فقط به عنوان عاملی برای تامین نور در نظر گرفته شده و بدون توجه به عملکردهای داخلی پروژه و همچنین کیفیت های فضایی مورد نیاز برای پروژه شکل می گیرد .جدار خارجی ساختمان، دارای ارتباطی دوگانه با پروژه و شهر می باشد . از طرفی باید هماهنگ با عملکرد داخلی پروژه شکل گرفته و از سوی دیگر باید ارتباط خود را با شهر و زمینه موجود پیدا کند .

 

 

آپارتمان شماره 4 ،پروژه ای است که کارفرما در آن خواستار 3 واحد مستقل بود که یکی از واحدها باید به صورت دوبلکس تعریف می شد . خواسته ای که تبدیل به چالش اصلی پروژه شد و ما را بر آن داشت تا از این پتانسیل در طراحی جدار بیرونی نیز استفاده کنیم . مانیفستی که ارتباط درون و بیرون پروژه را با یکدیگر هماهنگ کرده و بتوان بر اساس نیازهای کاربر و با توجه به زمینه ی شهری با آن برخورد نمود.

 

 

در این پروژه ،سعی بر آن شده چالشی که پیش روی طراحان به عنوان نما وجود دارد ، از زاویه ای دیگر دیده شده و با توجه به کیفیت های فضایی مورد نیاز پروژه و هماهنگ با عملکردهای داخلی آن شکل بگیرد ، تا آسایش محیطی و روانی را برای کاربر داشته و از طرف دیگر پروژه خود را به عنوان شاخص شهری مطرح کند .

 

 

پروژه در 4 طبقه ساختمان مسکونی و در 3 واحد مجزا که طبقات 3 و 4 به صورت دوبلکس بود ، طراحی شد . 

مساله اصلی که در طراحی جدار بیرونی مطرح شد ،هماهنگی نما با اتفاقات درونی بنا و نمایان کردن آنها در جدار بیرونی با توجه به کیفیت های فضایی موجود در پلان پروژه بود . بدین صورت که فضاهایی که در جلوی بنا و رو به شهر قرار گرفتند ، ازلحاظ کیفیت فضایی ( نحوه ی ورود نور ، تناسبات بازشو ، متریال و ... ) در شکل گیری جدار بیرونی تاثیر گذار باشند . با ستاوین همراه باشید ... 

 

 

مکعبی که با دیتیلی از آهن اکسپوز شکل گرفت ، این امکان را به ما داد که واحد دوبلکس را به صورت یکپارچه و هماهنگ با پلان طراحی کنیم . شکل گیری لوورهای چوبی نیز براساس عملکردهای پلان و میزان نور مورد نیاز آن فضا و مساله محرمیت شکل گرفت . هریک از این اتفاقات بر اساس اتفاقات درونی بنا ، تاثیر خود را بر جدار بیرونی گذاشته و باعث شدند نما در کنار اینکه ارتباط خود را با شهر و زمینه ی موجود حفظ می کند ، هماهنگ با پلان و اتفاقات داخلی بنا و براساس آسایش روانی کاربران شکل بگیرد .

 

 

هماهنگی درون و بیرون پروژه چالشی بود که در پروژه مطرح شد و تلاش شد تا به این نیاز پاسخ داده شود . مساله ای که در تمامی پروژه های ساختمانی مطرح بوده و شاید اندک توجهی به آن می شود . این پروژه بیانیه ای بود برای توجه به مفهوم سکونت و کیفیت زندگی در آن .