بنای یادبود قحطی ایرلند ، Irish Hunger Memorial ، اثر تیم معماری 1100 Architect ، آمریکا

در این پست با ستاوین همراه باشید تا نگاهی به بنای یادبودی که جهت بزرگداشت قحطی بزرگ ایرلند دورانی که به قحطی سیب‌زمینی مشهور است و در بین سال‌های 1845 تا 1852 میلادی رخ داده و حدود یک میلیون نفر از مردم بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند، در نیویورک ، آمریکا داشته باشیم ... در این دوران حدود یک میلیون نفر از مردم بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند و بیش از یک میلیون نفر نیز به کشورهای بریتانیا، استرالیا، کانادا و به‌ویژه به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کردند.  تعداد زیادی از این مهاجران نیز در طول سفر و در کشتی‌هایی که آنان را حمل می‌کرد از بین رفتند .

 سازمان شهرداری نیویورک ،  از تیم معماری 1001 و معمار منظر Gail Wittwer-Laird و هنرمند Brian Tolle درخواست کرده تا بنای یادبودی در پارک Battery طراحی کنند تا بازدید کنندگان با مشاهده آن ،قحطی و ارتباط آن با گرسنگی در جهان امروز را درک کنند. این بنا در کنار رودخانه Hudson ، بر روی یک پایه از سنگ آهک و بلوک‌های شیشه‌ای به صورت یک صفحه ناهموار که نشان دهنده زمین‌های اطراف و مردم ایرلند است،واقع شده است .همچنین با استفاده از گونه های مختلف گیاهان ایرلندی بومی و سنگ‌های 32 ایالت مختلف ایرلند ساخته شده است.

در زیر و پایه این بنا یکسری بلوک شیشه ای قرار دارد که روی آن متونی بازگو شده از مردم ایرلند حک شده و قابی تراژدی برای تمامی گرسنگان جهان است. ورودی این المان از طریق یک دالان تاریک در سمت غرب بنا است،که بازدیدکنندگان میتوانند از طریق این ورودی بر روی بنا صعود کنند و به یک کلبه ویران که نمادی از کلبه ویران شده در شهر Mayo و مزارع سیب‌زمینی میباشد، برسند. چشم انداز کنسولی این بنا از گوشه غربی خیابان شروع شده و در گوشه جنوب شرقی به ارتفاع 25 فوت به پایان میرسد و در زیر آن بلوک‌های شیشه‌ای روشن طراحی شده است،قرار گرفتن این پروژه در کنار رودخانه هادسون، مجسمه آزادی و جزیره الیس باعث جذاب‌تر شدن آن شده است

در ادامه جدا از موضوع طراحی معماری به طور مختصر به موضوع این قحطی خواهیم پرداخت ... 

دلیل بروز قحطی : در سال ۱۸۴۵ میلادی بیشتر محصول سیب‌زمینی ایرلند سیاه و خراب شد. هیچ‌کس نمی‌دانست که چرا چنین شده است. کشاورزان سیب‌زمینی‌هایی را که به‌نظر می‌رسید سالم هستند برای سال بعد کاشتند. محصول سال ۱۸۴۶ به‌طرز فاجعه‌باری از دست رفت. قیمت مواد غذایی افزایش یافت. خانواده‌های تهیدست چیزی برای خوردن نداشتند و قادر به خرید دیگر خوراکی‌ها نیز نبودند. گرسنگی افراد را در برابر بیماری‌ها ناتوان ساخت. بر اثر گرسنگی و بیماری‌های حاصل از آن حدود یک میلیون نفر جان باختند. قحطی در دهه ۱۸۵۰ فروکش کرد زیرا روستاهای ایرلند خالی از مردم شده بود. آفت سیب‌زمینی یک نوع قارچ بود. در سال ۱۸۸۲ کشف شد که سولفور مس می‌تواند این بیماری گیاهی را متوقف کند.

پیامدهای قحطی بزرگ ایرلند :  در نیمه سده نوزدهم ایرلند رسماً جزیی از بریتانیا بود و بهترین زمین‌های کشاورزی آن، متعلق به مالکان ثروتمند پروتستان انگلیسی‌تبار بود. کشاورزان و کارگران مزارع معمولاً ایرلندی‌های بومی و کاتولیک مذهب بودند. در این مزارع معمولاً جو و گندم کشت می‌شد و محصول آن هم بیشتر به انگلستان صادر  می‌شد چون در آن جا به‌قیمت خوبی به‌فروش می‌رسید و خوراک کشاورزان و کارگران ایرلندی عمدتاً سیب‌زمینی بود. قحطی سیب‌زمینی آتش ملی‌گرایی را مجدداً شعله‌ور ساخت بطوری‌که سرانجام به استقلال بخش بزرگی از خاک ایرلند انجامید.