سازماندهی فضایی و بیان درون و بیرون در گالری سفید نگاهی به پروژه معمار سال 95

" گالری سفید" تمرینی در بازخوانی پتانسیل‌ها و محدودیت‌های تایپولوژی "میان-بافتی" برای عملکرد یک گالری هنری است.

گالری سفید، نمونه‌ زیبایی از پر و خالی شدن حجم در به وجود آوردن یک فضای خاص معماری است. این پروژه فرهنگی با طراحی رامبد ایلخانی و نشید نبیان در محمودیه تهران به سرانجام رسیده و موفق به دریافت جایزه معمار در سال 1395 شده است.

تمایز عجیب و آشکار در ماهیت سازماندهی فضایی و بیان درون و بیرون پروژه، تاکیدی بر پیچیدگی نهادینه در همخوان‌سازی دوگانه تایپولوژی و عملکرد دارد که پروژه را همزمان درون‌گرا و برون‌گرا می‌کند.

گالری سفید، تمرینی در باز خوانی پتانسیل‌ها و محدودیت‌های تایپولوژی "میان-بافتی" برای عملکرد یک گالری هنری است. تمایزعامدانه در ماهیت سازماندهی فضایی و تبیین فرمال درون و برون پروژه ، تاکید بر پیچیدگی‌های نهادینه همخوان سازی دوگانه تایپولوژی و عملکرد دارد.

پروژه در آن واحد درون گرا و برون گرا است. در داخل ، سازماندهی فضا حول ایده اصلی امتداد حداکثری در مقطع شکل گرفته است. این نظام ممتد فضایی بواسطه تجوف لحاظ شده در مقطع پروژه به سمت بیرون تسری می‌یابد. فضای مقطع-محور و سیال شرایط بروز و ظهور دیدهای پرسپکتیوی متنوعی از فضاهای داخلی را فراهم می‌کند. از بیرون و در نگاه اول ، ساختار فرمال پروژه ساختاری صلب و منتزع از احجام مجرد اقلیدوسی و همخوان با بافت متراکم مسکونی پیرامون خود است. 

این بنا که از دید بیرونی تنها حجمی در بسته را به چشم می‌آورد، در کسوت نمای یک ساختمان ، باعث ایجاد حس کنجکاوی می‌شود. همچون "کابینت‌های نگهداری اشیای غریب،" که می‌توان آن‌ها را پیشکسوتان موزه‌ها و گالری‌های هنری دانست، گالری سفید به عنوان فضایی برای  بازنمودن، سرشار از ابهاماتی است که معمای آن بدون ورود به درون آن به عنوان فضایی باز نموده شده، میسر نخواهد بود.