ارتباط فضایی و تجربه زیستی در پروژه ای از خواهران حریری

خواهران حریری در پروژه ویلای لواسان به سمت ارتباط فضایی و تجربه زیستی ما ایرانیان رفته‌اند.

"ویلای لواسان" با طراحی گیسو و مژگان حریری در تپه‌های منطقه لواسان واقع شده  است. چالش اصلی این پروژه طراحی ویلا در یک توپوگرافی با چشم‌اندازی طبیعی بوده است. حجم این ساختمان  کانسپتی تندیس‌گون دارد و مانند مجسمه‌ای است که در بالای تپه قرارگرفته است. حجم فضاهای فرعی این مجموعه در زیر حجم اصلی قرار دارد و به موازات دامنه کوه کشیده شده  و حجم اصلی که در پایین‌ترین سطح قرارگرفته ورودی و ایوان را در خود جای داده است.

یک راه پله طویل در ورودی طبقه همکف را به قسمت‌های مختلف ساختمان متصل می کند. ساختمان اصلی ویلا به صورت ال شکل ساخته شده که در مرکز آن استخر قرار گرفته و بازتاب ساختمان و ایوان‌های نیمه‌باز آن در آب تصویری از باغ ایرانی را تداعی می‌کند. تراس خارجی، باغ بام (روف گاردن) و استخر در مجموع یادآور ایوان در کوشک باغ‌های ایرانی است. کلیت مجموعه  هم به واسطه محاط شدن در محیطی طبیعی با المان‌های فضای سبز، دید و منظر مورد اشاره؛ فضایی آرام و خیالی جهت استراحت و تأمل ایجاد کرده است.

خواهران حریری در این پروژه بیشتر از آن که به دنبال ارتباط فُرمی اثر با خاطرات بصری ایرانی باشند، به سمت ارتباط فضایی و تجربه زیستی ما ایرانیان رفته‌اند، هرچند این فرم‌ها به شیوه‌ای مدرن به منصه ظهور رسیده‌اند.

نکته بارزی که پروژه را  به لحاظ بصری از سایت اطراف  جدا می‌کند، فُرم خالص و رنگ مینیمالستی اثر است. این خلوص فرمیک در همسایگی با سنگ‌های دیوار حایلِ سایت غربی به وضوح قابل مشاهده است. در بالای تپه ساختمان‌های قصرمانندی در یک ردیف کنار هم قرار گرفته‌اند که این تصور را به وجود می‌آورند که در حال رقابت و خودنمایی‌اند.