ترجمه‌ای از زوروفیک در یک پروژه معماری ایرانی

طراحی یک پروژه معماری ایرانی با گوشه چشمی به "زوروفیک" در سفالینه‌های باستانی شکل گرفته است.

وبسایت "دیزاین بوم" به تازگی به معرفی پروژه‌ای با نام "مهتاب" (Lunar) با طراحی حبیبه مجدآبادی پرداخته است.

این مجموعه تجاری و اقامتی میان‌راهی با گوشه چشمی به "زوروفیک" که در ساختار ظروف سفالی قدیمی با طرح‌های انسان شناسی و فیگور حیوانات شناخته می‌شود، شکل گرفته است. این بنا با منظره ای از نور مهتاب و خط آسمانه منطقه لوشان ارتباط دقیق و نزدیکی را با اقلیم منطقه برقرار می‌کند.

 حبیبه مجدآبادی در این پروژه با ارتباط بین مورفولوژی معماری بومی منطقه گرم و خشک ایران فضایی کاملاً مدرن را در قالب مفهوم سنتی ایران به اجرا درآورده است؛ هر چند ظاهر این ساختمان از هیچگونه تایپولوژی تلفیقی پیروی نمی‌کند.

حبیبه مجدآبادی در خصوص این پروزه می‌گوید: "من ترجیح می‌دهم به جای نور، سایه خلق کنم. در طول هزاران سال گذشته معماران ایرانی از چنین شیوه ای بهره بردند تا بتوانند سایه را در نمای بیرونی و پوسته ساختمان‌ها ایجاد کنند تا نفوذ نور طبیعی به فضای داخلی تعدیل شود. در بازارهای سنتی فضاهای نورگیر به صورت خطی چیده می‌شوند تا فضاهای داخلی را سازماندهی کرده و جهت گیری ساختمان را تسهیل کنند. "