در این پست با شبکه هنر و معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به خانه آوینی , که به گفته طراح , فضایی است برای آرامش، برای سکوت، برای گفتگو داشته باشیم ... یکی از مهمترین ویژگی های خانه خلوص فضایی و استفاده از هندسه مناسب برای فضاهای عملکردی است. اولویت در طراحی خانه بیشتر از فرم بیرونی به داخل بنا مربوط شده و  برای رسیدن به کیفیت مناسب، خانه باید در پلان حل گردد. پلان هایی با فضاهایی با تناسب درست و خلوص فضایی، آسایش محیطی بیشتری را به کاربر ارائه می دهند. از این رو در طراحی فضاهای مسکونی، پلانی که پاسخگوی عملکردهای درونی پروژه و آسایش محیطی کاربر بوده، از اهمیت بالایی برخوردار است.

​

 

از طرف دیگر ساختمان های مسکونی که در بافت شهری قرار می گیرند نیازمند ارتباط و دیالوگی بین خود، شهر و زمینه مورد نظر می باشند. پروژه باید خود را در بافت جای داده، با محیط ارتباط برقرار کرده و جایگاه خود را در شهر پیدا کند.

 

 

• زمینــه| سایتـــ

ساختمان مسکونی آوینی در شهر قم واقع شده و دارای 8 طبقه، 6 واحد مسکونی، یک واحد تجاری و یک طبقه پارکینگ است.

محدوده ی قرارگیری زمین دارای هندسه ای ناموزون و اضلاعی با زوایای متفاوت است. هندسه ی سایت به گونه ایست که طراحی پلان در آن با مشکلات و چالش های فراوانی همراه است. سایت پروژه از یک ضلع به سمت خیابان اصلی و از ضلع دیگر به یک کوچه منتهی می شود. باتوجه به ضوابط شهرداری و مقدار کنسول ها در راستای اضلاع زمین، چالش اصلی ایجاد پلانی با بیشترین بازدهی و عدم وجود فضاهای پرت است. از طرف دیگر با توجه به قرارگیری پروژه در کنار خیابان اصلی و پرتردد و باز بودن محیط اطراف آن، مسئله آیکونیک بودن پروژه در زمینه مطرح است. چالشی که با قرارگیری پروژه در محیط نمایان شده و باید در دیالوگی با درون پروژه شکل بگیرد. با ستاوین همراه باشید ... 

 

 

• پـــــــلانــــــ

با توجه به هندسه ی زمین که دارای خطوطی با زوایای متفاوت است، حل کردن فضاهای داخلی و طراحی پلانی با بیشترین بازدهی مهمترین مساله موجود در پروژه در نظر گرفته می شود.

در روش طراحی عمومی و آن چه از گذشته انجام می شد، طراحی پلان با خطوطی همراه می شد که هماهنگ با خطوط زمین بوده و در راستای آن ها شکل می گرفت. بدین صورت در پلان هایی که خطوط زمین آن ها دارای زوایای متفاوتی بود، فضاهایی بدون استفاده و پرت شکل می گرفت که خلوص فضایی و تناسبات فضا را برای استفاده درست کاربر از بین می برد.

چالش اصلی در پروژه طراحی پلانی عملکردی و خالص با توجه به محدودیت زمین، خطوط سایت و ضوابط شهری بود.

 

 

• طــــــــــرح

با توجه به محدودیت های پروژه در ابتدا “حل کردن پلان با بیشترین بازدهی ممکن که دارای خلوص هندسی و تناســـبات درسـت” مورد توجه قرار گرفت. از این رو در رونـــــد شکل گیری پلان ما به خطوطی رسیدیم که از طریق کنسول ها ایجاد می شد. در این مرحله برای شکل گیری خلوص فضایی و رسیدن به هندسه ی درست در پلان، کنسول ها و نحوه قرارگیری آنها با توجه به فضاهای درونی تغییر پیدا کردند. به گونه ای که در تبعیت از فضاهای داخلی و در راستای خطوط داخلی پلان، کنسول ها نیز تغییر زاویه داده و با خطوط داخلی پلان هماهنگ شدند. در نتیجه به پلانی با بیشترین بازدهی رسیدیم.با ستاوین همراه باشید ...  پلانی که کوچکترین فضای نامتناسب نداشت. در همین روند بود که حجم بیرونی بنا نیز در دیالوگی دو سویه مابین پلان داخلی و خطوط شهری شکل گرفت. حجم دیالوگی شد بین درون و بیرون پروژه، فرمی متاثر از فضای داخلی و اتفاقات درونی بنا و همچنین تاثیرگذار و تاثیرپذیر از شهر و خطوط سایت. در نتیجه به حجمی دست پیدا کردیم که خود را در بافت شهری به صورت شاخص نمایان می کند. این حجم از طرفی در دیالوگ با فضاهای داخلی و پلان بوده و از طرف دیگر هماهنگی خودرا با خطوط شهر (قسمت آشپزخانه) برقرار خواهد کرد.

 

 

• مقیاس| بافت | متریال

پس از شکل گیری حجمی پروژه و همینطور حل کردن پلان داخلی، برای ایجاد بازشوها دیتیلی در نظر گرفته شد که بتواند بر جنبه آیکونیک بودن بنا تاکید کند. بازشوها به مثابه ی برش هایی از داخل یک سنگ بزرگ ایجاد شدند که گویی مجسمه ای در حال شکل گرفتن است. از طرف دیگر این بازشوها پاسخی برای مساله محرمیت و دید کنترل شده در زمینه مورد نظر (شهر قم) نیز بود. بدین ترتیب پروژه خود را مانند مجسمه ای در شهر نمایان کرد که خطوطی بر روی آن حکاکی شده (بازشوها). از طرف دیگر به دلیل قرارگیری پروژه در بافت باز محیط ما به 2 مقیاس متفاوت از لحاظ بصری توجه کردیم، مقیاس شهری و دور پروژه که همان مجسمه ای است با بازشوهایی که روی آن را برش داده و مقیاس دیگر که مقیاس انسانی و نزدیک پروژه بود. برای نمایان کردن دیتیل های ریز مجسمه در مقیاس انسانی، ما بافتی از سنگ های نامنظم را روی پروژه شکل دادیم که این خطوط با نزدیک شدن به پروژه خود را نمایان می کنند.با ستاوین همراه باشید ... 

بدین ترتیب جنبه آیکونیک بودن پروژه در هر دو مقیاس شهری و انسانی رعایت شد. در مقیاس شهری و حجم کلی از پروژه، فقط بازشوها نمایان است و پس از نزدیک شدن به پروژه و در مقیاس انسانی خطوط نامنظم قرارگیری سنگ ها نمایان شده و دیتیلی دیگر از مجسمه را نشان می دهد. این بافت با قرارگیری سنگ هایی با عرض متفاوت (10،20،30 و 40 سانتی متری) و هچنین دارای عمق بر روی هم شکل گرفت.

 

 

برای پرداخت نهایی پروژه از سنگی به رنگ سفید استفاده شد. سنگ در ایران در سال های اخیر بیشتر به صورت نامناسب و غلط (نماهای کلاسیک و رومی) استفاده می شود که در آنها ماهیت شکل گیری و کیفیت سنگ از بین رفته است. پروژه به صورت سنگی یکپارچه و سفید رنگ (به دلیل شاخص کردن پروژه در بافت) دیده شد که گویی با چکش کاری و حکاکی های انجام شده روی آن، مجسمه ای از دل این سنگ یکپارچه نمایان شد.

ساختمان مسکونی آوینی چالشی است بین پلان و شهر، دیالوگی است بین درون و بیرون، بین عملکرد و فرم، بین مجسمه و فضا.با ستاوین همراه باشید ...