خانه Manantial ، اثر تیم طراحی Apaloosa Estudio de Arquitectura y Diseno ، مکزیک

در این محتوا با شبکه هنرو معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به خانه مانانشیال ، در قطعه زمینی با ابعاد 10 متر عرض و 20 متر طول ، داشته باشیم ... این بنا دارای 3 اتاق خواب ، 2 سرویس و حمام ، اتاق نشیمن، آشپزخانه ، پاسیو، فضاهای خدمات  و گاراژ، همه در یک سطح می باشد .فضاهای بومی ایجاد شد که امکان تفریح و استراحت کاربران را فراهم می کرد. از یک فرآیند ساخت و ساز آشکار و با یک درون نگری اعلام شده از سطح آن. در اینجا نور طبیعی شخصیت اصلی پروژه است.

محدودیت مالی مشتریان به ما این امکان را می دهد که یک استراتژی ساخت و ساز ساده ، سریع و بیش از همه کم هزینه ایجاد کنیم که به نوبه خود از تعمیر و نگهداری آینده جلوگیری می کند . خانه از حیاط خود و بین فضاهای داخلی باز و بسته می شود و به عنوان یک سالن بزرگ عمل می کند که در آن می توان به سادگی با باز کردن درها و پانل ها همه فضاها را آشکار کرد. یکی از چالش‌های اصلی پروژه ، برنامه‌ریزی و تاسیسات و کانال‌کشی برای تاسیسات بود، با توجه به اینکه با در معرض دید قرار گرفتن کل فرآیند ساخت، نمی‌توان شکاف‌هایی را در دیوارها و دال‌ها ایجاد کرد.

این پروژه از مفهوم پایداری، مبتنی بر استراتژی‌های زیست‌اقلیمی غیرفعال و فعال پیروی می‌کند. در دسته اول، با استراتژی قرارگیری و توزیع مناطق خانه شروع می شود، هر منطقه به صورت بصری و مستقیم به سمت راهروی مرکزی باز جهت گیری می کند، و از گردش ثابت هوا و نور طبیعی بدون قرار گرفتن در تابش مستقیم گرمای خورشیدی بهره می برد. از استراتژی‌های زیست‌اقلیمی فعال، کاربردها زیاد و متنوع هستند: از استفاده از سیستم جمع‌آوری آب باران  و همچنین هدایت مجدد رواناب از سطح ایستابی همسایگان در ناحیه پشتی بنا و سایت .

 حیاط مرکزی که به عنوان یک راهرو و باغ عمل می‌کند، باد و نور را به تمام قسمت‌های خانه جذب ، کانال‌کشی و پخش می‌کند و همچنین از هر اتاق خواب و منطقه اجتماعی مناظری از باغ‌های بومی ارائه می‌کند. تنها تغییر ارتفاع به دلیل یک بریدگی از قبل موجود در زمین رخ می دهد که باعث می شود اتومبیل ها در زیر و نه در سطح خانه رها شوند.

چیزی بسیار جالب در مورد این پروژه دقیقاً پوشش Domotej آن است، یک استراتژی خودسازی که توسط دکتر گابریل کاستاندا طراحی شده و به دانشگاه چیاپاس اهدا شده است.