در این محتوا با شبکه هنرو معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به موزه Geology Museum ، اثر تیم معماری Estudio MMX ، مکزیک داشته باشیم ... پروژه موزه جدید زمین شناسی (پروگرسو، یوکاتان) به عنوان یک عنصر فرهنگی و یک عنصر فضای عمومی در نظر گرفته شده است که به عنوان یک پروژه واحد توسعه یافته است. بخش‌های مختلف برنامه از طریق شرایط فضایی، انتقال‌ها و محیط‌های مختلف در فضای باز به یکدیگر و با زمینه مرتبط هستند.

این موزه که رو به ساحل و در نزدیکی اسکله گمرکی پروگرسو قرار دارد، شامل مجموعه‌ای از حجم‌ها با ارتفاع‌های مختلف است که توسط یک شبکه متعامد سازمان‌دهی شده‌اند. این عناصر هم به صورت مجزا و هم به صورت جمعی عمل می‌کنند و فضاهای قابل سکونت را در داخل حجم‌ها شکل می دهند ، فضاهای ترانزیت و مکث سایه‌دار و محوطه‌سازی‌شده را ایجاد می‌کنند و سقفی را ایجاد می‌کنند که می‌توان به‌ صورت مورب ، از گوشه به گوشه ، در بالای فضاهای موزه حرکت کند . 

در فضاهای عمومی و شهری و خیابان ، میدانی که قبلاً سایت را اشغال کرده بود، دگرگون شده و سازماندهی مجدد می‌شود و در کنار مسیری قرار می‌گیرد که پروژه را از شمال به جنوب می‌گذراند ، که از طریق آن می‌توان به هر دو فضای داخلی دسترسی پیدا کرد و نسبت به پیاده راه و دریا دید داشت . این مسیر و کریدور از نظر فضایی در کل میدان امتداد می یابد و منشورهای ارتفاعات مختلف را که محل را اشغال می کنند محدود می کند و امکان عبور و مرور و عبور باد را از طریق شبکه ای از راهروهای عمومی فراهم می کند .

طراحی احجام و چیدمان آنها در فضای عمومی مسیرهایی همراه با نور، سایه و پوشش گیاهی را ایجاد می‌کند، و میدان را با شخصیتی جدید سرشار از شگفتی‌ها و تجربیات فضایی که ایده‌هایی از معماری مایاها را تداعی می‌کند، ارائه می‌کند و در عین حال طرح‌بندی شهری دوره استعمار و سنت طرح مایاها را به یاد می‌آورد.

فضای شهری تا پشت بام ها گسترش می یابد و از سطح خیابان از دو گوشه مخالف ساختمان شروع می شود. همانطور که حجم قابل سکونت به تدریج در سطح افزایش می یابد، مسیر تولید شده بر روی آنها نیز افزایش می یابد.
مانند تراس هایی که با باغ های معلق همراه شده اند ، این مسیرهای بالایی در هم تنیده می شوند تا تجربیات و مناظر جدیدی را از ارتفاعات مختلف بر روی سایت ارائه دهند و همچنین فضای فرهنگی را با فضای شهری پیوند دهند.

علاوه بر ویژگی عمومی پروژه ، برنامه خود موزه به فضاهای نمایشگاهی در فضای باز و سرپوشیده تقسیم می شود. باغ‌ها و حیاط‌های عمومی بخشی از تجربه موزه‌نگاری را در خود جای داده‌اند ، در حالی که نمایشگاه‌های داخلی در مجموعه‌ای از منشورها برگزار می‌شوند که گوشه جنوب غربی میدان را اشغال می‌کنند. 

این بخش توسط یک حجم با کارکرد اداری، یک حجم با کارکرد تحقیق و کاتالوگ و یک حجم برای ذخیره سازی فرض شده است . کافه تریا و کارگاه های موزه بخشی از فضاهای خدماتی موزه نیستند تا به عموم مردم و کل میدان خدمات رسانی کنند و امکان ارتباط فعالیت های مختلف ترویج شده توسط پروژه را فراهم می کنند و پیشنهادات فضایی و خدماتی موزه را با پویایی شهری و روزانه شهر و ساکنان آن پیوند می دهند.

طاق‌های زاویه‌دار، و ویژگی یکپارچه و پلکانی حجم‌ها ، نشان‌دهنده یا ادای احترام به معماری باستانی مایاها  و همچنین توده‌های آبی است که مسیرهای عمومی را همراهی می‌کنند که دیگر ساختارهای طبیعی منطقه را بازتاب می‌دهند . مادی بودن این موزه که به طور کامل با چوکوم ( chukum ) پوشانده شده است (روشی طبیعی با منشأ مایاها) دوام و هزینه نگهداری پایین آن را تضمین می کند زیرا به صورت محلی تولید می شود، در دسترس است و به طور طبیعی مقاوم در برابر آب است.

این موزه در معماری معاصر تفاسیر مختلفی از سایت و شرایط از پیش موجود آن را ترکیب می کند و میدان قبلی را به یک فضای عمومی جدید، ساختار یافته، سایه دار و مناسب برای مردم پروگرسو تبدیل می کند.

دراين رابطه بيشتر بخوانيد:

موزه Freedom ، اثر استودیو architectural studio ZJA ، هلند

دراين رابطه بيشتر بخوانيد:

موزه هنری Datong ، اثر دفتر معماری نورمن فاستر و همکاران ، چین

دراين رابطه بيشتر بخوانيد:

موزه هنرهای معاصر Naoshima اثر تادائو آندو ( Tadao Ando ) , ژاپن