در این محتوا با شبکه هنر و معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به خانه Abe ، اثر تیم طراحی masafumiharigaiarchitecture ، ژاپن داشته باشیم ...به گفته طراحان پروژه ،  آیا می توان معماری را از منظر ساختاری در نظر گرفت که در آن احساسات مربوط به انسان عامل تعیین کننده هستند؟ در این معماری، ما با تفکر جداگانه در مورد سازه ای که نیروی افقی و طرح کلی ساختمان را تحمل می کند، بدون اینکه بهینه سازی شکل قبلی را پیشنهادی از سازه کنیم ، شروع کردیم . در پایان، ساختاری ایجاد کردیم که در آن یک قاب مستطیلی نازک که فضای نشیمن را مشخص می‌کند، به دور یک چارچوب چند ضلعی ستون فقرات که در مرکز فضا قرار گرفته است، می‌پیچد . هر دو به گونه ای عمل می کنند که گویی قصد جداگانه ای دارند و در عین حال بر یکدیگر تأثیر می گذارند.

 

 

سپس، هنگام تصمیم گیری در مورد موقعیت و سطح مقطع سازه ، فضایی برای تکیه براحساسات فیزیکی برای تصمیم گیری در محدوده قوانینی وجود دارد که عقلانیت مکانیکی را تضمین می کند. طراحی در حالی پیش می‌رود که سازه‌ای که قرار است یک نقطه ثابت باشد ، نوسان می‌کند، فضا ارتباط بیشتری احساس می کند.

 

 

این پروژه یک خانه برای یک خانواده شش نفره است که در یک منطقه مسکونی نه در مرکز شهر و نه در حومه شهر ساخته شده است. به منظور ایجاد یک مکان محافظت شده برای خانواده در یک منظره زیبا و یک محیط سایت بدون ارتباط با محله، یک چیدمان از نوع حیاط با حجم های کوچک در کنار هم ترتیب دادیم . نکته اینجاست ، خانواده مجموعه ای از افراد با پیوندهای قوی ، اما مستقل از یکدیگر است.

 

 

ما فضایی را متصور شدیم که در آن فاصله‌های صمیمی و شخصی همزمان وجود داشته باشد و در عین حال به چنین روابطی بین افراد احترام بگذاریم و نشانه‌ها و اعمال یکدیگر را احساس کنیم. ستون‌ها و تیرهای پیوسته «کل» هستند که چندضلعی دایره‌ای بسته را تشکیل می‌دهند، اما «بخش‌هایی» هستند که فضا را ایجاد می‌کنند. ناخودآگاه به منظره‌ای تبدیل می‌شوند که فضای زندگی‌مان را به‌طور آزاد تقسیم می‌کنند و اگر توجهمان را به آنها معطوف کنیم، تبدیل به یک پناهگاه یا دوست می‌شوند.

 

 

علاوه بر این، حتی در فضایی که به فضایی متصل است که بتوان آن را پرسه زد، به دلیل پراکنده بودن ستون ها، ظواهر و ناپدید شدن های مختلفی رخ می دهد و پیچیدگی ادراک ، را برای هر یک از اعضای خانواده فراهم می کند.تا توانایی پذیرش رویدادهای مختلف را داشته باشد.

 

 

اگر فرض کنیم آنچه که عقلانیت در معماری مدرن به وجود آورده است نظم مکانیکی و ایستا است ، معتقدیم که اشکال فضایی که احساسات انسانی می توانند به عنوان عوامل تعیین کننده در آن دخالت کنند، مجهز به نظم انسانی و پویا هستند..

آیا امکان دارد؟ این نقطه ثابت متحرک ایده های ثابت ما را باز می کند و به آرامی مردم را به مردم، مردم را به اشیا و مردم را به رویدادها متصل می کند.