در این محتوا با شبکه هنرو معماری ستاوین همراه باشید تا مروری بر اصلاح تقاطع شهری Preston ، اثر تیم طراحی Wood-Marsh ، استرالیا داشته باشیم ... به گفته تیم طراحی ، ایستگاه‌های بل و پرستون ، به‌ عنوان بخشی از پروژه حذف تقاطع‌های همسطح ویکتوریا ، برنامه ریزی و توسعه یافته‌اند. این ایستگاه‌ها دو بخش حیاتی از بازسازی بزرگ‌تر راه‌آهن را در امتداد خط مرندا تشکیل می‌دهند، 4 تقاطع همسطح را حذف می‌کنند و فضای اجتماعی تفریحی با ارزشی  را خلق می‌کنند. این فضای سبز ایجاد شده در زیر ریل مرتفع که با همکاری مشاوران تراکت توسعه یافته است، با امکانات رفاهی و ارتباطات بهبود یافته از جمله محوطه سازی، فضاهای تجمع و مسیرهای کاربری مشترک فعال می شود.

 

 

نمای  ایستگاه بل ، به مجموعه‌ای از مسکن‌های موجود در فهرست میراث اطراف سایت اشاره دارد. منظره سقف شهر داربین در قالب یک الگوی سه بعدی انتزاعی شد که نمای بتنی را تشکیل می دهد. الگوهای زاویه‌ دار نما را پویا ترمی‌سازد ، که شامل پنجره‌های شیشه‌ای چند رنگی است که نور رنگی را در فضای سالن دو ارتفاع فیلتر می‌کند. این رنگ‌ها از رنگ‌هایی گرفته می‌شوند که مرکز هنر و سرگرمی Darebin همسایه را روشن می‌کند و نیاز به نور مصنوعی در محوطه را کاهش می‌دهد. توسعه ایستگاه بل شامل طراحی یک آمفی تئاتر عمومی است . فضای دو منظوره در مجاورت مرکز هنر و سرگرمی Darebin به پتانسیل های موجود جامعه اجازه می دهد تا به توسعه ایستگاه گسترش یابد.

 

 

طراحی ایستگاه پرستون منعکس کننده تأثیر بازار پرستون همسایه است. نما به صورت آرایه ای از چین های عمودی مشکی طراحی شده است که شبیه بارکدی است که توسط فروشندگان بازار استفاده می شود. این چین‌ها با رنگ‌های زنده‌ای که از محصولات بازار پرستون گرفته شده بود ، پر شد تا شور و نشاط بازار را به ایستگاه گسترش دهد. سپس این شور و نشاط به داخل ایستگاه گسترش یافت. روکش به داخل محوطه ادامه می یابد و پنجره ها نور رنگی را به این فضا فیلتر می کنند. علاوه بر این، ایستگاه پرستون به گونه ای طراحی شده است که با توسعه آینده بازار پرستون سازگار شود.

 

 

در طول پروژه، رنگ و فرم به عنوان ابزاری برای مکان‌سازی استفاده می‌شود. خط مرندا به هویت یاسی نسبت داده می شود. به این ترتیب، پایه های صورتی و یاسی و نورپردازی به عنوان نشانگر مدنی عمل می کنند. به عنوان رنگ هایی که به طور طبیعی در محیط ساخته شده وجود ندارند، این شناسه ها برجستگی ایستگاه ها را افزایش می دهند. طرح‌بندی، عناصر روکش رنگی و نورپردازی نمای هر دو ایستگاه، ساختمان‌ها را قادر می‌سازد تا به عنوان مکانیزم‌های مکان‌سازی عمل کنند و ریل را به‌عنوان قطعه‌ای از معماری عمومی جلوه کنند. هر دو طراحی ایستگاه از آگاهی زیست محیطی که در اعتبار پایداری ایستگاه دیده می شود، حمایت می کنند، از جمله برآورده کردن بالاترین ISC برای پروژه های ریلی و الزامات گرین استار 6 ستاره.

 

 

این پروژه شامل طراحی شهری و مناطق شهری، از جمله فضاهای سبز و زمین‌های کاشت بومی، به منظور ترویج و عمل به عنوان یک شبکه اکولوژیکی است. افزایش امکانات در اطراف و درون ایستگاه ها باعث افزایش فعالیت و فعال سازی کاربر می شود. این فعال‌سازی با افزایش نظارت غیرفعال در اطراف شبکه، ایمنی را ارتقا می‌دهد. این فضاهایی که برای امکانات عمومی استفاده می‌شوند، دسترسی بهتری به خیابان‌هایی که قبلاً توسط راهرو راه‌آهن مسدود شده بودند، فراهم می‌کنند. هر دو ایستگاه بل و پرستون ابتکارات طراحی بومی را برای ایجاد فضاهای معنادار و فراگیر ترکیب کردند. نتایج این امر شامل طیف وسیعی از عناصر طراحی منظر و شهری است. این پروژه فرصت هایی را برای یادگیری فرهنگی ایجاد می کند و به عنوان یک فضای اجتماعی کاربردی عمل می کند.

 

 

در طرح های هر دو ایستگاه شهری ، برنامه ریزی و پلن طرح ، به دقت در نظر گرفته شد تا بتوانند به طور موثر عمل کنند . به عنوان مثال ، ایستگاه جمل و نقلی  بل ، با برنامه‌هایی در چهار گوشه ساختمان برنامه‌ریزی شده بود، به طوری که مجموعه سخاوتمندانه بدون قید و شرط باقی می‌ماند. علاوه بر این، راه پله های ایستگاه پرستون به سکو اجازه بارگیری از دو طرف را می دهد و مسافران را به طور مساوی در طول سکو و قطار توزیع می کند. این پروژه به عنوان مکان های مدنی ورود و خروج، جامعه محلی را به ملبورن بزرگ پیوند می دهد. با انجام این کار، دسترسی ایمن و عادلانه را فراهم می کند. این پروژه نشان می دهد که چگونه می توان زیرساخت های حمل و نقل را برای احیای منطقه بازسازی کرد.