در این محتوا با شبکه هنر و معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به کافه Campana del Rey Rum ، اثر تیم طراحی معماری Buero Wagner ، آلمان داشته باشیم ... به گفته تیم طراحی این کافه کوچک رم  کمپانا دل ری  در قلب ، شهر قدیم مونیخ ، در طبقه دوم زیرزمین یک ساختمان مسکونی کوچک واقع شده است . احتمالاً این زیرزمین طاق‌دار به قرن 16 تعلق دارد. طبقات بالایی چندین بار تغییراتی را تجربه کرده‌اند.

 

 

به عنوان بخشی از بازسازی ساختمان ، از طبقه دوم به بالاتر بازسازی شده و به سمت پایین به یک طبقه سوم زیرزمین گسترش یافته است . زیرزمین طاق‌دار که تنها حدود 1.70 متر ارتفاع داشت ، به صورت دستی گودبرداری و گسترش داده شد و پایه‌های آجری و دیوارها به تدریج تقویت شدند. در این فرایند ، نیمکت‌ها ، بار و میزهای بلند به صورت مستقیم روی پایه‌ها بتن‌ریزی شدند. به این ترتیب، نیمکت‌ها و بار همزمان به عنوان پایه‌ها و مبلمان ساختمان عمل می‌کنند. مهمانان و ساختمان بر روی این پایه‌های جدید نشسته‌اند که بار و پشتیبانی ساختمان را به عهده دارد. این همچنین جداسازی واضحی بین گسترش زیرزمینی و بافت تاریخی ساختمان ایجاد می‌کند. ساختارهای آجری موجود دست نخورده باقی ماندند. لایه‌های مختلف گچ حذف شدند و نمای اصلی آنها نمایان گردید. فقط نواحی در معرض خطر پاشش آب با سنگ طبیعی قرمز پوشش داده و محافظت شدند. لبه‌های شکسته قابل مشاهده سنگ به این معنی بود که هیچ ضایعاتی وجود ندارد و کل بلوک سنگی بدون از دست دادن قابل پردازش بود.

 

 

خدمات ساختمانی لازم در زیر سقف بتنی در ناحیه بار نصب شدند ، گرمایش و تهویه در کف قرار دارند. خود طاق نیز به جز نورپردازی و صدا از تجهیزات نصبی دیگر خالی نگه داشته شده است . صندلی‌های بار دو و سه نفره از آلومینیوم جامد به عنوان همتایان سیستم‌های لوله‌کشی فلزی ساخته شدند. صندلی‌ها و سطوح بتنی با چرم سیاه پوشانده شده‌اند. یک پرده چرمی نیز فضای انتهای کافه را شکل می‌دهد . نیمی از این پرده از باقی‌مانده‌ها و ضایعات تولید روکش ساخته شده و گذرگاه‌ها و یک قفسه را پوشش می دهد . فقط نشیمن‌های شبیه به نیمکت در تمام ناحیه کافه عمدی در نظر گرفته شده است. در چیدمان ارتفاع و فاصله آنها از یکدیگر، دقت زیادی به خرج داده شده تا موقعیت‌های نشستن مختلف و در نتیجه نواحی ارتباطی متفاوتی ایجاد شود.

 

 

در برخی موارد ، فاصله و چیدمان به گونه‌ای انتخاب شده که افراد بتوانند در فضایی صمیمی دور شوند. در عوض ، برخی دیگر به گونه‌ ای چیده شده‌اند که برقراری گفت‌وگو با فرد دیگر آسان باشد . فضاهای میان آنها برای قرار دادن نوشیدنی‌ها و به عنوان فاصله‌ای بین نواحی موقعیتی مختلف استفاده می‌شود. خود بار نیز به عنوان یک عنصر بزرگ، محکم و مرکزی بدون موانع برنامه‌ریزی شده است. یک میز بزرگ و صاف به منظور ارتقای نزدیکی و ارتباط و تعامل با یکدیگر طراحی شده است.