نگاهی به گالری تاروپود زمان در شیراز

موزه تاروپود زمان (کارخانه نساجی سابق شیراز)، بخشی از طرح توسعه محوطه حافظیه می باشد ،که در سال 1387 توسط مهرداد ایروانیان اجرا شده است.کارخانه نساجی شیراز که بصورت مخروبه در آمده بود، در محوطه فعلی کتابخانه اسناد ملی ایران ،درجوارخیابان قرآن شیراز و در محدوده تاریخی سایت عرفان که دربرگیرنده مجموعه حافظیه و دانشگاه ادبیات ، مقبره مشاهیر ، باغ جهان نما و کتابخانه اسناد ملی واقع گردیده است.طراحی،ساخت و نظارت کلیه سازه ها و المانهای داخلی و بیرونی بنا در این پروژه ،بر عهده آقای امیر عباس کاشف بوده است.

وی  در توضیح کلیت کار عنوان می کند:

بازسازی فیگوراتیو دستگاه ریسندگی ( نساجی ) از روی عکس قدیمی از این دستگاه و موقعیت قرارگیری آن در سایت به واسطه اهمیت وجودیش در قلب سیستم نساجی هر چند در مقام میانجی بین لوله های سوخت رسان و بخار رسان و نخ ریس ها و غلتک های هادی و بوق اعلان قرار گرفته، اما حالت انجماد و فرسودگیش و حتی مقیاسش در قیاس با بوق عظیم مجاور نه تنها چیزی از محوریت اصلیش نکاسته بلکه همچنان به عنوان نقطه آغاز انجماد و سپس سرایتش به دیگر اندام مانند بیماری مسری از طریق سیم ها و کابل ها به بدنه کل اعلام حضور می نماید.

وی همچنین عنوان می کند:

ایده ساخت بوق ابتدا توسط نگهبان محترم و سالمند مجموعه کتابخانه اسناد ملی به میان آمد، به طوری که بازگویی خاطراتش از این کارخانه و وجود بوقی با صدای گوش خراش که اعلان ساعت شروع و خاتمه کار کارخانه بود، مایۀ اولیه ساخت آن شد ،که پس از ارائه پیش طرح ها به آقای مهندس ایروانیان با نظر ایشان در اندازه و محل کنونی ساخته و مستقر شد.