فردیت انبوه : فرمی از کثرت ، فصل مشترک معماری و هنرهای تجسمی

مجموعه: رویدادها ، تاریخ انتشار: ۰۹ / ۰۲ / ۱۳۹۵ ، شناسه: ۱۶۳۷ ، بازدید:۴۵۷۹

فردیت انبوه: فرمی از کثرت؛ فصل مشترک معماری و هنرهای تجسمی

نمایشگاه ˝فردیت انبوه: فرمی از كثرت˝ فصل مشترك هنرهای تجسمی و معماری را نشانه رفته و جهان‌بینی هنرمندان در مواجهه با پیچیدگی‌های زندگی انسان معاصر، محور اصلی آن است.

"فردیت انبوه: فرمی از كثرت" با تمرکز بر رابطه در حال تغییر حوزه‌های عمومی و خصوصی زیست انسان، فصل مشترك هنرهای تجسمی و معماری را نشانه رفته و جهان‌بینی هنرمندان در مواجهه با پیچیدگی‌های زندگی انسان معاصر، محور اصلی نمایشگاه است که رویكردهای وی‍‍ژه هر یك از هنرمندان حاضر در این نمایشگاه در این محور همنشین شده‌اند.

اثر سیا ارمجانی با عنوان "مقبره نیما" نقطه مركزی نمایشگاه است كه همچون دیگر آثار او از سری مقبره‌ها بر مفهوم پیله‌های فردی جهان معاصر تمركز دارد؛ سازه‌ای تندیس‌گون كه همزمان نمودهای بیرونی و جهان ذهنی و درونی كاراكترهایش را بازتاب می‌دهد. ارمجانی با مجسمه/اینستالیشن‌هایی شناخته می‌شود که ظاهر یک ساختمان یا سازه‌ای موقتی را به‌خود می‌گیرند و کاربردی به‌نظر نمی‌رسند تا این‌که بیینده با کنجکاوی و درگیرشدن با آن، با آن ارتباط برقرار کند. از این نظر، مقبره (گور) فرم/موضوعی به‌شدت مناسب برای کار اوست: گونه‌ای یادمان که به‌سبب یادآوری مرگ، وجهی از شفقت و احترام را برمی‌انگیزد.

ارمجانی که برای توصیف هنر او عنوان‌های متعدد و گاه متفاوتی چون مجسمه سازی، معماری و چیدمان به کار رفته به واسطه تعلق خاطر عمیقش به فلسفه، علوم اجتماعی و تاریخ توانسته آثاری بیافریند غریب و مرموز. آثار سیا ارمجانی که غالباً تحت شمول هنر عمومی دسته بندی می‌شوند، دمکراتیک‌اند، چرا که هنر را با زندگی روزمره ممزوج می‌کنند، پل‌ها، اتاق‌ها و سازه‌های باغی‌اش ساده‌اند و البته درگیر جزییات و البته غالباً با پاراگرافی از نویسندگان مورد علاقه‌اش.

یکی از کارهای او به نام "مینیاپلیس مکتوب" یک صفحه ٥ متری پر از شعر فارسی است؛ این اثر، بازتاب خاطرات کودکی و نوجوانی او در تهران است. او می‌گوید ذهنش پر از شعر است که بسیاری از آن‌ها را در دوران مدرسه حفظ کرده و همه آن‌ها را روی این صفحه ٥ متری نوشته است. "مینیاپلیس مکتوب"، مقبره خود ارمجانی است. طرحی از نمای شهر مینیاپلیس که سالهاست در آن زندگی می‌کند، به علاوه صدها شعر فارسی که فاصله میان خطوط ساختمان‌ها را پر کرده است. او معتقد است هنر نباید درباره شخص او باشد به همین دلیل به جای تصویر خود، نمای شهرش را روی مقبره خود کشیده است.

او حدود چهل سال است که روی مجموعه "مقبره‌ها" کار کرده است. او می‌گوید این مقبره‌ها ادای احترام به فیلسوفان و شاعرانی است که افکار و آثار او را شکل داده‌اند. دو مقبره برای دو شاعر ایرانی ساخته شده‌اند؛ حافظ و نیما یوشیج، پدر شعر نو ایران که این یکی در نمایشگاه "فردیت انبوه: فرمی از كثرت" به نمایش درآمده.