در این محتوا با شبکه هنر و معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به خانه Keita ، اثر تیم طراحی Di Frenna Arquitectos ، مکزیک ، داشته باشیم ... به گفته معماران پروژه ، بازتفسیر گونه‌ شناسی یک خانه مکزیکی در یک نسخه معاصر، مقدمه طراحی خانه کیتا بود ، جایی که پاسیو مرکزی به گردش و ساختار اصلی اقامتگاه تبدیل می شد . این مورد ، به عنوان قلب پروژه عمل می کند ، می توان آن را از همه جا در نظر گرفت و کاملاً توسط هر دو حوزه خصوصی و اجتماعی پیشنهاد احاطه شده است. پوشش گیاهی موجود و آب و هوا در شهر کولیما ، امکان باز شدن مداوم حجم های پیشنهادی را فراهم کرد. در طراحی، همه فضاها به نحوی تحت تأثیر پوشش گیاهی، باد و نور طبیعی قرار می‌گیرند، اجزایی که در عین حال تسخیر می‌شوند تا حصار بین طبیعت و معماری را از بین ببرند.

 

 

به منظور ایجاد فضایی صمیمی تر و دنج تر، یک بنای مسکونی یک طبقه پیشنهاد شد ، به عنوان اولین برخورد هنگام جرکت در بنا ، در ساختمان، آشپزخانه، اتاق نشیمن و اتاق ناهارخوری، بازدیدکننده، با ارتفاع بیش از تجربه های قبلی ، که با تیرهای چوبی و سقف خود در آغوش گرفته است، روبرو می شود . سطح بازشو های این ناحیه با پنجره‌های کف تا سقف ، چشم‌اندازی آزاد به پس‌زمینه خانه می‌دهد، جایی که درختی با ساختار فولادی محافظت می‌شود که سایه‌ای را برای تراس فراهم می‌کند. سرانجام در محور دوم، اتاق‌های خوابی که همیشه از مناظر دلپذیر و رویکرد همیشگی با پوشش گیاهی سایت برخوردار هستند، بدون کنار گذاشتن حریم خصوصی درخواستی، به صورت صمیمی توزیع می‌شوند. حجم ها نقش جالبی در طراحی خانه ایفا کردند، محورهای اصلی پروژه غیرقابل انکار است .

 

تصمیم گیری همراه با ریسک درانتخاب عناصر در طیف متضاد رنگ ها، هماهنگی زیبایی شناختی کاملی با درختان و رنگ های سبز زمینه خلق کرده است . بافت و رنگ آجر قرمز، هماهنگ با بتن، چوب و وجود اسکلت فلزی، گرمایی که پروژه از ابتدا با آن طراحی شده بود را دوباره تأیید می کند. اختلاط سازه فولادی با بتن راه حلی شد که اجرای ساخت و ساز را پذیرفت. فرآیند فونداسیون بسیار دقیق بود، زیرا به عنوان بخشی از زیبایی شناسی خانه در هنگام پیشنهاد دیوارهای بتنی رنگدانه سیاه که از حجم های آجری که به روشی هنرمندانه طراحی شده بودند محافظت می کرد، چیده شد. تیرها و ستون های فولادی، عناصر ریتمیک و ترکیبی اصلاح شده به عنوان بخشی از مجموعه ای از خطوط و چهره ها بودند، که همچنین یادآور شکاف ها یا روزنه های عمودی در بدنه های بزرگ معماری هستند، جایی که آب از میان آنها می گذرد و به طور مسالمت آمیزی به حوضچه های بازتابی ختم می شود.